Terapie
Metoda krakowska
Metoda Krakowska powstała dzięki wieloletniej pracy terapeutycznej i badawczej pani profesor Jagody Cieszyńskiej i zespołu związanego z Katedrą Logopedii i Zaburzeń Rozwoju w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie oraz Zespołu Diagnozy i Terapii Języka (obecnie Zespołu Wczesnego Wspomagania w Ośrodku dla Dzieci Niesłyszących). Metoda jest systemową terapią funkcji poznawczych dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi. Jej głównym założeniem jest stymulacja biologicznych podstaw rozwoju poznawczego oraz stymulacja intelektualnych możliwości dziecka przez budowanie systemu językowego, co umożliwia nie tylko komunikację, opisywanie i wyjaśnianie świata, ale także budowanie własnej tożsamości.
Metoda NDT-Bobath
Metoda NDT-Bobath została stworzona w latach 40 XX wieku przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Pierwszy kurs w Polsce odbył się w 1988r. Poprowadziły go Mary Quinton – fizjoterapeutka wraz z lekarką Elsbeth Koeng (Szwajcaria), które opracowały Metodę NDT-Bobath dla niemowląt. W Polsce Metoda NDT-Bobath stosowana jest z powodzeniem dla wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentującymi opóźnienia w rozwoju.
Metoda Vojty
Profesor Vaclav Vojta to czeski neurolog dziecięcy, który na podstawie wieloletniej obserwacji rozwoju ruchowego noworodków i niemowląt, stworzył koncepcję rehabilitacji neurofizjologicznej dzieci z uszkodzeniami CUN – centralnego układu nerwowego. Metoda Vojty polega na rehabilitacji maluchów poprzez wykorzystanie szans i możliwości, jakie daje rozwój dziecka do pierwszego roku życia, by w jak największym stopniu zapobiec kalectwu i zminimalizować patologiczne reakcje, jakie pojawiają się u szkrabów z wadami wrodzonymi lub wcześnie nabytymi. Metodę Vojty stosuje się między innymi w rehabilitacji i leczeniu zaburzeń centralnej koordynacji nerwowej, mózgowego porażenia dziecięcego, przepukliny oponowo-rdzeniowej i mózgowo-rdzeniowej, porażenia nerwów obwodowych i splotów nerwowych, dystrofii mięśniowej czy skoliozy osteogennej.
