Jasiu Baumann - strona domowa

Dzisiaj zapraszam do zapoznania się z artykułem opublikowanym 25 marca 2019r. na portalu https://angelmansyndromenews.com

Nowe badanie potwierdzają różnice w aktywności mózgu u pacjentów z zespołem Angelmana, których choroba powstaje z powodu zmian w genie UBE3A. Badania z tym odkryciem opublikowano w czasopiśmie „Biological Psychiatry” w artykule „Fenotyp elektrofizjologiczny w zespole Angelmana różni się między genotypami”.

Zespół Angelmana jest definiowany przez brak białka funkcjonalnego UBE3A w mózgu. Może to powodować wiele zmian genetycznych, a
zmiany te można podzielić na dwie grupy (genotypy).

W zespole Angelmana przy występowaniu mutacji, gen UBE3A istnieje, jednakże nie działa prawidłowo. Jednak w przypadku delecji zespołu Angelmana nie ma już dużego regionu DNA zawierającego gen UBE3A – jak również sąsiadujących genów. Delecja w Zespole Angelmana odpowiada za około 70% przypadków i zazwyczaj jest cięższą postacią choroby.

Naukowcy wykorzystali zapisy elektroencefalogramu (EEG) uzyskane od pacjentów z zespołem Angelmana w badaniu „AS Natural History Study (NCT00296764)”, aby zmierzyć aktywność mózgu:
1. u 21 dzieci (w wieku od 1 do 18 lat) z mutacją
2. u 37 z delecją zespołu Angelmana
3. u 48 dzieci z typowym rozwojem (podmioty kontrolne).
Nagrania EEG z grupy kontrolnej uzyskano za pośrednictwem Bostońskiego Szpitala Dziecięcego.

EEG mierzy aktywność elektryczną w mózgu i daje odczyty w postaci fal mózgowych.

Badacze odkryli pewne oczekiwane różnice między pacjentami z zespołem Angelmana, a grupą kontrolną. Na przykład osoby z zespołem Angelmana często miały większe, bardziej nieregularne fale delta, charakterystykę opisaną wcześniej. Fale delta są rodzajem fali mózgowej o wysokiej amplitudzie i są na ogół związane z głębokim snem.

Godne uwagi były jednak różnice między pacjentami z genotypami delecji i mutacji. Pacjenci z delecją mieli mniejsze fale beta (fale mózgowe o niskiej amplitudzie, które występują, gdy ktoś aktywnie angażuje się w czynności umysłowe), a także niezwykłą aktywność w falach theta (fale mózgowe o wysokiej amplitudzie, często związane ze stanem psychicznej relaksacji), których nie zaobserwowano u pacjentów z mutacją.

„Te elektrofizjologiczne anomalie mogą leżeć u podstaw poważniejszego behawioralnego fenotypu delecji [w zespole Angelmana]” – twierdzą naukowcy.

Badacze uważają ponadto, że różnice te mogą być bezpośrednio związane z różnicami genetycznymi u tych pacjentów. Chociaż wielkość delecji w genotypie delecyjnym jest różna, często obejmuje geny, które pomagają wytwarzać receptory neuroprzekaźnika GABA, ponieważ te geny są fizycznie bliskie UBE3A na chromosomie 15.

GABA blokuje impulsy między komórkami nerwowymi w mózgu i uważa się, że odgrywa rolę w kilku kluczowych procesach fizjologicznych, nie tylko w mózgu, ale także, na przykład, w regulacji napięcia mięśniowego. Naukowcy uważają, że zmiany w sygnalizacji GABA z powodu usuniętych genów mogą wyjaśniać różnice, które zaobserwowali w EEG, chociaż szczegóły tego, jak to działa są nadal niejasne.

Potrzebne będą dalsze badania, aby określić, w jaki sposób te zmiany genetyczne wpływają na sygnalizację w mózgu i co można zrobić terapeutycznie, aby je rozwiązać.